Opis odmiany:

Nieduża, zimozielona, wieloletnia roślina płożąca. Ma skręcone i rozgałęzione kłącze, które może osiągać długość kilkudziesięciu centymetrów. Roślina dorasta do 15 cm wysokości. Polska nazwa zwyczajowa gatunku pochodzi od kształtu liści przypominającego kopyto końskie. Wytwarza dość charakterystyczny zapach o pieprznych aromatach, który przyciąga zapylające muchówki w okresie kwitnienia.

Walory dekoracyjne:

Bardzo długie kłącze wytwarza krótkie lekko fioletowe łodygi zakończone charakterystycznymi ciemnozielonymi, nerkowatymi liśćmi. Ma brązowe dzwonkowate kwiaty, które pojawiają się na roślinie od marca do maja. Trójkątno-jajowate nasiona tej rośliny zamknięte są w omszonej torebce.

Warunki uprawy:

Preferuje stanowiska zacienione oraz żyzną, umiarkowanie wilgotną, zasadową, próchniczą glebę. Występuje zwykle w wilgotnych lasach i zaroślach, szczególnie w towarzystwie drzew liściastych. Nie wymaga zabezpieczenia przed zimą, jest bowiem rośliną wyjątkowo odporną na działanie ujemnych temperatur.

Roślina polecana na zacienione skalniaki. Ma zastosowanie jako roślina zadarniająca, okrywowa na miejsca zacienione. Często jest sadzony pod koronami drzew w parkach i dużych ogrodach.