Wiąz to wysokie, rozłożyste drzewo lub spory krzew należący do rodziny wiązowatych, które szczególnie upodobali sobie architekci krajobrazu. Ten rodzaj, z łaciny znany jako ulmus, obejmuje około 40 gatunków, których pochodzenie wskazywane jest głównie na tereny Turkmenistanu. Ze względu na swoją urodę i odporność wiązy występują niemalże we wszystkich strefach klimatycznych półkuli północnej. Są to, więc terytoria Ameryki Północnej, Europy i Azji, a nawet północnej Afryki.

Wiązy to nie tylko drzewa, ale i żywopłoty

Wiązy znane są z lasów jako wysokie drzewa sięgające nawet do 30 metrów, ale znane są też odmiany przeznaczone na żywopłot. W tej formie wiązy tworzą ogromną koronę zielonych liści, które są elipsowatego kształtu. Roślina rozrasta się bardzo szybko, w ciągu roku od 30 cm do 1,8 m. Dlatego warto ją przycinać tworząc piękny i gęsty żywopłot.

Leśne odmiany wiązów są wysokimi, okazałymi i długowiecznymi drzewami liściastymi z grubym, przeważnie charakterystycznie rozszerzonym u podstawy pniem. Zaś sama kora jest szara i płytko spękana pionowymi bruzdami. Wiązy posiadają nieregularnie wyrastające ciemnozielone liście, na brzegach wyraźnie piłkowane.

Owoce wiązów zebrane są w pęczki, zwisające na około dwucentymetrowych cienkich szypułkach małe i płaskie, dyskowate skrzydlaki. Zawierają pojedynczy, centralnie umieszczony orzeszek otoczony błoniastym skrzydełkiem.

Drzewa wiązu zwykle rosną pojedynczo lub w niewielkich grupach, najczęściej wraz z jesionami, wierzbami, topolami, olszami, dębami i grabami. Przykładowo bardzo popularny wiąz szypułkowy jest ważnym drzewem leśnym. Jest też chętnie sadzony jako roślina ozdobna, przy czym ze względu na duże rozmiary najlepiej sprawdza się jako drzewo miejskie. Idealnie nadaje się do tworzenia rozmaitych aranżacji zielonych (np. parków lub alejek), w ogrodach natomiast są zazwyczaj spotykane jego rozmaite odmiany ozdobne o mniejszych rozmiarach.

Uprawa wiązów

Jest to roślina przystosowana do srogich zim, zrzuca liście na zimę, które jesienią przebarwiają się. Wiązy pomimo że są całkowicie mrozoodporne to są jednak roślinami ciepłolubnymi lubiącymi stanowiska dobrze nasłonecznione. Nie ma wymagań glebowych, może rosnąć w każdej glebie ogrodowej, pod warunkiem, że jest odpowiednio wilgotna, a jeśli zdecydowaliśmy się na wiąz syberyjski może być nawet mokra. Musimy pamiętać, że system korzeniowy tej odmiany wiązu potrzebuje bardzo dużo wody. Wiąz syberyjski najlepiej sadzić wczesną wiosną i jesienią, pamiętając o tym, że gleba musi być odpowiednio wilgotna. W porach suchych wiąz syberyjski musimy podlewać. Trzeba także pamiętać o przycinaniu pędów, które szybko rosną, szczególnie, jeśli służy nam jako gęsty żywopłot.

Przeznaczenie

Wiąz syberyjski, dzięki swojej gęstej pokrywie doskonale będzie izolować nas od hałasu, od wścibskich sąsiadów, a nawet służyć jako uzupełnienie ogrodzenia.

Leśne odmiany wiązów charakteryzują się nie tylko błyszczącym, ale i bardzo dekoracyjnym drewnem. Warto zaznaczyć, że drewno wiązów należy do najpiękniejszych gatunków europejskich. Bezpośrednio zaraz po ścięciu drewno ma specyficzny, raczej nieprzyjemny zapach. W przemyśle używa się go do wyrobu sprzętu sportowego, uchwytów narzędzi, zabawek. Drewno zwłaszcza z części odziomkowej nadaje się np. do wyrobów artystycznych – rzeźbiarskich.

Jednak warto też pamiętać, że również nasz organizm może czerpać wiele dobrego z tego pięknego drzewa. W medycynie naturalnej kora z wiązu polnego znajduje zastosowanie w leczeniu układu pokarmowego, poparzeń i stanów zapalnych.