Odmiana wyhodowana około 1926 roku w ogrodach angielskiego arystokraty-ogrodnika Geralda Waltera Erskinea Lodera. Jest to wolno rosnący karłowy krzew o pokroju prawie stożkowym, osiąga po 10 latach ok. 0,8 m wysokości. Gałęzie rosną promieniście od środka w kierunku zewnętrznym, pokryte się szerokimi, szaro-srebrzystymi igłami z niebieskim nalotem, który jest szczególnie widoczny wiosną.
Odmiana wrażliwa na suche, mroźne wiatry zimowe, dlatego wymaga miejsc osłoniętych (wskazane jest okrycie w zimie). Lubi stanowiska słoneczne i półcieniste, natomiast podłoże przeciętnie wilgotne.
Polecany do różnych typów zieleni, do nasadzeń pojedynczych i różnych kompozycji roślinnych, do małych ogrodów, ogrodów skalnych i alpinariów.