Została znaleziona w okolicach Teheranu przez M.Pissarda, pełniącego funkcję zarządcy ogrodu szacha Persii. Geny tej odmiany występują w genotypach wszystkich innych śliw czerwonolistnych.
Małe drzewo o owalnej, gęstej koronie. Młode pędy i drewno kolory buraczkowego, liście w fazie początkowej czerwień jasna później przechodzące od czerwieni ciemnej do barwy bordowej pod koniec lata.Kwitnie obficie i pięknie w kolorze różowym, nie zawiązuje owoców. Roślina bardzo łatwa w uprawie, bez większych wymagań. Jest odporna na suszę i zanieczyszczenia powietrza.Preferuje stanowiska słoneczne. Polecana na szpalery, na wysokie formowane żywopłoty, do zestawień kolorystycznych w zieleni miejskiej i osiedlowej.
Aby zagęścić roślinę można przyciąć jej pędy po kwitnieniu, tzn. na przełomie kwietnia i maja.
Można ją prowadzić nie tylko w formie piennej, ale odpowiednio ją przycinając również w formie krzaczastej.
Będzie stanowić mocny, przyciągający wzrok akcent kolorystyczny w każdym ogrodzie.