jarząb SZWEDZKI

W Skandynawii, gdzie drzewo to jest dość pospolite, z owoców przyrządzane są konfitury. Jarząb szwedzki w Polsce występuje jedynie wzdłuż wybrzeża Bałtyku, między Gdańskiem a Kołobrzegiem. Stanowi bardzo rzadki składnik lasów liściastych. Ochronie gatunkowej podlegają jedynie okazy występujące na stanowiskach naturalnych. Ze względu na duże walory dekoracyjne tego drzewa, często sadzony jest w parkach, ogrodach, a na północy kraju również wzdłuż dróg.

Niewysokie drzewo liściaste o krępym pniu oraz gęstej i zwartej, niemal regularnie kulistej koronie. Liście pierzasto powycinane o barwie ciemno niebieskawo-zielonej, z daleka wydaje się szaro-niebieskawo-zielone. Jesienią liście przebarwiają się na szkarłatny kolor. Kwiaty biało-kremowe, drobne, zebrane w podbaldachy, kwitnie w maju i w czerwcu, miododajne. Owoce w kolorze pomarańczowo-czerwonej zebrane są w duże baldachogrona, które są prawdziwą ozdobą drzewa w okresie jesiennym. Można przyrządzać z nich konfitury, wina, nalewki, mus. Są one pozbawione goryczki typowej dla owoców jarzębiny pospolitej. Owoce długo utrzymują się na drzewie, nawet po przymrozkach, są doskonałym pożywieniem dla ptaków.

Z powodu wymienionych atutów dekoracyjnych, a także z uwagi na dużą odporność na zanieczyszczenia powietrza, jarząb szwedzki staje się ostatnio w Polsce coraz bardziej popularnym drzewem ozdobnym. Jest sadzony praktycznie na terenie całego kraju (zwłaszcza w miastach), a jego zdziczałe formy można coraz częściej znaleźć w lasach i zadrzewieniach śródpolnych poza obszarem naturalnego występowania.